Jakub Szydłowiecki z Odrowążów (ur. II połowa XIV wieku, zm. między 1433 a 1436) – polski możnowładca, protoplasta rodu Szydłowieckich, rycerz herbu Odrowąż, współdziedzic Szydłowca.
Pierwszymi Odrowążami, używającymi nazwiska Szydłowiecki byli najprawdopodobniej bracia Jakub i Sławko. Najstarsza wzmianka o nich pojawiła się w dokumencie z 1 stycznia 1401, w którym określeni zostali jako „Bracia i Dziedzice z Szydłowca”.
Jakub wraz z bratem, w 1401 roku, ufundowali parafię i drewniany kościół pod wezwaniem św.Zygmunta. Ufundowany kościół parafialny uposażyli czterema łanami ziemi, stawem rybnym, łąką, lasem z barciami, dwiema karczmami oraz dziesięcinami z pięciu wsi, w tym Szydłowca.
8 lutego 1427 Jakub i Sławko określili prawa i obowiązki mieszczan szydłowieckich na wzór Sandomierza. Mieszczanie mieli płacić na rzecz właścicieli miasta po groszu od domu, tyle samo od warzenia i szynkowania piwa i po 2 grosze od każdego ogrodu. Rzemieślnicy musieli dawać po groszu od warsztatu, natomiast sukiennicy od folowania i ram sukiennych Mieszczanie mieli także obowiązek płacenia dziedzicom po 6 denarów od każdej grzywny szosu oraz w razie wojny stawiania konia wartości 3 grzywien. W zamian za to otrzymali las Karwa, leżący za sadzawką plebańską oraz dąbrowę i inne nieużytki w celu wykorzystania na pastwiska. Zezwolono im także na wybór dwóch rajców, dalszych dwóch wyznaczali właściciele miasta.
W 1433 wspólnie nadali szydłowieckiej parafii kolejne pięć karczem położonych w Szydłowcu, a ponadto z dziesięciu własnych przeznaczyli po groszu na rzecz kościoła. Ofiarowali również część lasu z pasieką oraz grunta leżące między rzeką Korzeniówką a Wolą Szydłowiecką.