Przy tej okazji portal Nasz Szydłowiec przybliży postać patronki Spotkań. Taka informacja to rarytas dla tych, którzy o nie znają historii Zofii Stachowskiej, szczególnie dla młodych mieszkańców Szydłowca. Ci, którzy znają jej postać z pewnością chętnie przypomną sobie jakieś szczegóły.

Zachęcamy do zapoznania się z tekstem:

W połowie sierpnia 2014 roku minęła jedenasta rocznica śmierci Zofii Stachowskiej. Była ona zasłużona szydłowiecka nauczycielką, organizatorka życia muzycznego i tajnego nauczania, wychowawczynią wielu pokoleń. Była prawym Człowiekiem, wspaniałą matką i babcią.

Zofia Stachowska urodziła się 8 stycznia 1907 roku w Wierzbniku koło Starachowic .Ojciec- organista , Antoni Stęporek, rozbudził w Niej miłość do muzyki. Mając 8 lat zaczęła śpiewać w chórze kościelnym. Miała swoje ,wyniesione z domu rodzinnego zasady, ,od których nie odstępowała. Była silną osobowością. Prawa, szlachetna, odważna, nie szła na żadne kompromisy. Była wrażliwa na ludzka krzywdę, chętna do pomocy , ale nie sentymentalna. Taka pozostała aż do końca swoich dni. Urodzona społecznica, wszystko, co zdobyła, co umiała , całą swoją wiedzę i talent oddawała innym: miastu ,społeczeństwu, rodzinie.

Ukończyła Żeńskie Seminarium Nauczycielskie w Radomiu. Jako wyróżniająca się uczennica otrzymała tu dwie odpowiedzialne funkcje: naczelnego redaktora pisma szkolnego „Ku Słońcu” i gospodyni chóru szkolnego „Pieśń”, którego dyrektorem był znany dyrygent Bolesław Egiejman.

Pierwszą posadę nauczycielską otrzymała w Końskich i tu prowadziła pierwszy w swoim życiu chór szkolny. W tym czasie ukończyła z wyróżnieniem trzyletni wakacyjny kurs śpiewu w Krzemieńcu i Roczny Wyższy Kurs Nauczycielski śpiewu i wychowania fizycznego w Poznaniu.

W 1937 roku przeniosła się do Szydłowca. Już jako wykwalifikowana nauczycielka śpiewu , rozpoczęła trwającą do 1984 roku pracę w Męskiej Szkole Podstawowej Nr 1 .

W latach okupacji prowadziła tajne nauczanie i chór, z którym między innymi przygotowała koncert polskich kolęd.

Po wojnie postanowiła podjąć nowe wyzwanie- stworzyła chłopięcy chór , który uplasował się w wojewódzkiej czołówce.

W skład chóru wchodzili chłopcy od 12 do 15 roku życia. Śpiewali oni pieśni patriotyczne i ludowe na trzy i cztery głosy. Dla urozmaicenia i wzbogacenia śpiewu , Zofia Stachowska wprowadziła instrumenty rytmiczne i ruch sceniczny, co wówczas było innowacja. Przez rok kierowała chórem w Żeńskiej Szkole Podstawowej nr.2

Nadal pracowała już w koedukacyjnej Szkole Podstawowej Nr 1, ale była tez pomysłodawczynią i współorganizatorką Społecznego Ogniska Muzycznego, Szkoły Zawodowej i Liceum Ogólnokształcącego. Prowadziła lekcje umuzykalnienia w Społecznym Ognisku Muzycznym i chór w Liceum Ogólnokształcącym. Na początku lat sześćdziesiątych XX wieku utworzyła ponad stuosobowy chór, który powstał z połączenia zespołów :Szkoły Podstawowej Nr 1, Liceum Ogólnokształcącego oraz Ogniska Muzycznego. Chór ten pod dyrekcją Zofii Stachowskiej, przy akompaniamencie pana Tadeusza Gogacza , na Centralnych Eliminacjach Chórów Ognisk Muzycznych zajął w Łodzi I miejsce. Odtąd zapraszano ich na liczne uroczystości , a także nagrano piosenki w ich wykonaniu dla Polskiego radia. Chór z sukcesem występował na corocznych Dniach Kolberga w Przysusze i wraz z Zespołem Instrumentalnym Ogniska Muzycznego- w Dniach Buska .

Była tytanem pracy. Natychmiast po wyzwoleniu Zofia Stachowska rzuciła się w wir pracy społecznej. Brała udział w spisach ludności, spisach rolnych, gminnym instruktorem walki z analfabetyzmem ,gminnym prezesem ZNP, ankieterem w Ośrodku Badań Opinii Publicznej przy Polskim Radiu, ławnikiem w sądzie powiatowym. Pisała artykuły między innymi do „Głosu Nauczycielskiego” i Polskiego Radia.

Chórom pozostała wierna .W 1952 roku stworzyła czterdziestoosobowy Żeński Chór Nauczycielski , do którego należały również matki uczniów. Chór ten działał do 1962 roku. Uczestniczki nazwały go żartobliwie „chórem tysiąclecia” , ponieważ chórzystki nie były najmłodsze i suma ich lat sięgała tysiąca!!!.Ten chór również występował na uroczystościach wojewódzkich i odnosił sukcesy.

Po 55 latach pracy pedagogicznej Zofia Stachowska zrezygnowała ostatecznie z nauczania.

Za swoja prace zawodowa i pedagogiczną otrzymała ponad 60 odznaczeń i wyróżnień państwowych i resortowych jak chociażby :Medal Komisji Edukacji Narodowej, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Złotą Odznakę ZNP, Zasłużony Działacz Kultury i wiele innych.

Otoczona serdeczna opieka najbliższych zmarła w wieku 96 lat , w uroczystość Wniebowzięcia NMP, 15 sierpnia 2003 roku. Kiedy spytano Ja przed śmiercią co miało dla Niej największą wartość w życiu powiedziała, że szkoła i wnuki.

27 września 2003 roku w Sali kominkowej Ludowych Instrumentów Muzycznych na szydłowieckim zamku rodzina i przyjaciele Zmarłej zorganizowali koncert „In memoriam”.

Od kilku lat organizowane są przez Szydłowieckie Centrum Kultury ZAMEK Szydłowieckie Spotkania Chóralne imienia Zofii Stachowskiej.

córki: Maria Piwowarczyk i Ewa Stachowska-Musiał

Na kolejne 8. Spotkania Chóralne im. Zofii Stachowskiej w Szydłowcu zapraszamy już 17 stycznia, godz. 17.30, Szydłowiecki „Zamek”, sala kominkowa.

Patronat medialny nad wydarzeniem sprawuje portal Nasz Szydłowiec