Jednak rozkwit Szydłowca nastąpił wówczas, kiedy do naszego miasta zawitali Odrowążowie z Chlewisk. Pierwszymi o których pojawia się wzmianka w dokumentach z 1401 roku byli Jakub i Sławko Szydłowieccy. To oni ufundowali parafię i drewniany kościół pw. św. Zygmunta Króla.
Jednak za symboliczną początek Szydłowca uznaje się datę 8 luty 1427 rok. Tego dnia wspomniani wyżej „Bracia i Dziedzice Szydłowca” nadali dotychczasowej osadzie prawa miejskie. Potwierdzający to wydarzenie dokument określał prawa i powinności szydłowieckich mieszczan, zostały one określone na wzór Sandomierza. Mieszczanie mieli płacić na rzecz właścicieli miasta po groszu od domu, tyle samo od warzenia i szynkowania piwa i po 2 grosze od każdego ogrodu. Rzemieślnicy musieli dawać po groszu od warsztatu, natomiast sukiennicy od folowania i ram sukiennych. Mieszczanie mieli także obowiązek płacenia dziedzicom po 6 denarów od każdej grzywny szosu oraz w razie wojny stawiania konia wartości 3 grzywien. W zamian za to otrzymali las Karwa, leżący za sadzawką plebańską oraz dąbrowę i inne nieużytki w celu wykorzystania na pastwiska. Zezwolono im także na wybór dwóch rajców; dalszych dwóch wyznaczali właściciele miasta.
W dniu 13 listopada 1470 na sejmie piotrkowskim Kazimierz Jagiellończyk nadał miastu prawa magdeburskie. W dużym skrócie nadające miastu prawo handlu i zjazdów.
To tylko wyrywek jakże bogatej historii Szydłowca. Małego miasteczka pomiędzy Radomiem, a Kielcami. Miasteczka na przełomie wieków doświadczonego: wojnami, zarazami, zniszczeniami, bezrobociem itp.
Dziś, w pędzie codziennego życia warto sięgnąć do historii i być może poświętować, że już od 589-lat możemy cieszyć się Szydłowcem! Miastem Szydłowiec!