Chlewiska – miejscowość, pełniąca funkcję rekreacyjno turystyczną, jest siedzibą Urzędu Gminy.

Zamieszkuje ją ok. 1100 mieszkańców. Znajduje się tu kilka boisk sportowych, w tym jedno bardzo nowoczesne oddane do użytku w 2009 r. Aktywnie działa klub sportowy „Hubal” oraz Gminny Ośrodek Kultury, w którym zorganizowano nowoczesną kafejkę internetową.

Pierwsze wzmianki o miejscowości pochodzą z XII wieku, kiedy osada ta specjalizowała się w hodowli trzody chlewnej i stąd pewnie pochodzi jej nazwa. Właścicielami Chlewisk byli kolejno Duninowie, Odrowążowie, którzy z czasem przyjęli nazwisko Chlewiccy, następnie Potkańscy, Sołtykowie i Broel Platerowie. Od XII do XV wieku dobrami władał ród Duninów, a następnie Odrowążów, którzy posiadali zamek w Odrowążu i dwór w Chlewiskach. Wawrzyniec Odrowąż nie tylko rozbudował pałac, ale dbał o rozwój osady, w pobliżu której występowały rudy żelaza. W XVI wieku działała tu dymarka i kuźnica. O historycznej przeszłości osady świadczą między innymi używane jeszcze w latach pięćdziesiątych XX w. nazwy poszczególnych jej dzielnic, takie jak np. Ciurów (słowo ciura znaczyło: pachołek, czeladnik, luzak wojskowy towarzyszący rycerzowi), Podzamcze, Stawki czy Zieleńszczyzna. Pod koniec XVIII wieku właścicielami Chlewisk zostali Sołtykowie, którzy rozbudowali manufaktury. Odlewnie i kuźnice funkcjonowały w Chlewiskach, Aleksandrowie i Stefankowie. Huta Żelaza w Chlewiskach – została wybudowana przez Francuskie Towarzystwo Metalurgiczne w latach 1882 – 1892. W 1882 roku zaczęto budowę wielkiego pieca, wieży wyciągowej wodnej, 3 prażarek rudy, warsztatu mechanicznego. Wielki piec pracował na napędzie parowym, a inne urządzenia napędzane były z turbiny poruszanej na rzece Szabasówce. Należała do rodziny Platerów w latach 1895 – 1912. W tym czasie dobudowano odlewnię. Kolejnymi właścicielami byli: Władysław Pusłowski, Polsko – Niemiecka Spółka Akcyjna Elibor w Warszawie, a w 1938 roku Huta Pokój w Rudzie Śląskiej. Vis a vis huty znajdował się budynek mieszkalny zawiadowcy huty – obecnie znajduje się tu Pensjonat „Hubalowy Dwór”. W 1939 roku hutę przejęli Niemcy, którzy w 1940 roku zaprzestali produkcji. Po wojnie na terenach dawnej huty mieściły się zakłady Urządzeń Rozrywkowych „Rozmet”, a potem Zakład Wyrobów Metalowych. W roku 1960 zakład przejęło Muzeum Techniki w Warszawie. W czasie zwiedzania można oglądać m.in. dawne wyposażenie huty: 1. wielki piec na węgiel drzewny (który produkował w ciągu doby 13 ton surówki) z urządzeniami zasypowymi typu Parry, wodną wieżę wyciągową, dwie dmuchawy leżące (jedna polskiej produkcji z wytwórni Andrzeja Zamoyskiego), 2 komplety nagrzewnic rekuperatorowych, odpylacze i 3 prażaki rudy. W hucie prezentowana jest stała wystawa „Wyposażenie mechanika huty” a od niedawna ekspozycja „Najbardziej Popularne Samochody i Motocykle XXw”. Obiekt można zwiedzać codziennie od godziny 10 (oprócz poniedziałków). Muzeum corocznie organizuje Święto Żelaza i Stali z prezentacją wytopu żelaza w staropolskich dymarkach. Zwiedzając Chlewiska nie można pominąć kościoła parafialnego pod wezwaniem św. Stanisława Biskupa i Męczennika – został zbudowany na zrębach poprzedniego kościoła, pochodzącego według jednych źródeł z XII według innych z XIII wieku. Pozostałościami późnoromańskiej budowli są między innymi arkadowy fryz, ozdobione plecionką okno i kamień z późnoromańskim czterolistnym przeźroczem znajdujący się w zachodniej ścianie kościoła. Najstarszą część świątyni, zbudowaną w latach 1511 – 1512 przez Odrowążów Chlewickich, stanowi prezbiterium z północną zakrystią i kaplicami. Pozostałościami późnogotyckiego kościoła są oskarpowane mury prezbiterium i kaplicy północnej, gwiaździste sklepienia, zworniki sklepień, wsporniki żeber, portal do zakrystii z żelaznymi drzwiami kowalskiej roboty. Wszystkie te detale świadczą o wysokim kunszcie rzemieślników. Kościół był kilkakrotnie przebudowywany, ostatnio w latach 1923 – 1924 według projektu Juliana Lisieckiego. Jest orientowany, utrzymany w stylu gotyckim. Do najcenniejszych zabytków należą: znajdująca się w ołtarzu głównym, wykonana z lipowego drewna około 1430 roku gotycka rzeźba Matki Boskiej z Dzieciątkiem i kamienne nagrobki. Dzieciątko trzyma w ręce jabłko, które jest symbolem męki. Piękna Madonna depcze półksiężyc z ludzką twarzą. Z XVI wieku pochodzą również rzeźby św. Anny Samotrzeciej i Chrystusa Zmartwychwstałego. Charakterystyczne dla okresu manieryzmu i baroku są nagrobki zmarłego w 1613 roku Wawrzyńca Chlewickiego i jego zmarłej w 1618 roku żony Doroty z Łabiszyna Latalskiej, wojewodzianki poznańskiej. Zmarli przedstawieni są w pozie modlitewnej, na klęczkach ze złożonymi do modlitwy rękami. Nagrobek Wawrzyńca wykonany jest z piaskowca. Postać klęczącego na poduszce, odzianego w zbroję rycerza obramowana jest portykiem z dwiema kolumnami i przyczółkiem w kształcie trójkąta. Napis na nagrobku informuje o odnowieniu kościoła przez Wawrzyńca Chlewickiego. Nagrobek ozdobiony jest herbami, główkami aniołków, orłami, draperiami, itp. Wykonany z chęcińskiego marmuru nagrobek Doroty z Latalskich, żony Wawrzyńca Chlewickiego utrzymany jest w tym samym stylu. W kościele znajduje się również epitafium księdza Szydłowskiego z pierwszej połowy XVII wieku i klasycystyczny nagrobek Katarzyny z Sapiehów Sołtykowej zmarłej w 1814 roku. Nieopodal Kościoła znajduje się cmentarz rzymsko – katolicki, który powstał w 1806 roku przy starym trakcie cysterskim: Sulejów – Wąchock i jest nadal czynną nekropolią. Bliskość, znajdujących się między innymi w Rzucowie i miejscowych odlewni przyczyniła się do tworzenia, począwszy od lat trzydziestych aż do końca XIX wieku, nagrobków żeliwnych o różnych kształtach, krucyfiksów, tablic i ozdobnych ogrodzeń. O historycznej wartości cmentarza świadczą pomniki opatrzone datami i napisami należące do dziedziców, przemysłowców, bogatych włościan. Bardzo oryginalny jest nagrobek Wiktora Kozłowskiego. Nadano mu kształt dębu z uciętymi konarami. Na cmentarzu w Chlewiskach znajdują się również groby cudzoziemców, przypuszczalnie pracowników zakładu metalurgicznego w Stefankowie. Inskrypcja, napisana w języku angielskim informuje, że Anglicy John i Sara Hardy zmarli 26 kwietnia 1832 roku i 12 czerwca 1833 roku. Są tu groby rodziny Aldestein, Zirchau, Blumentul, Raychwer, Neuman, Unger. Z rodziny Ungerów pochodziła Matylda Dworak, matka mjr Lesława Dworaka „Boruty”- ostatniego komendanta zgrupowania „Modrzew-AK”. Zabytkowe są groby proboszczów: Piątka i Lutalskiego, rzeźbione w piaskowcu oraz wykonany z żeliwa pomnik proboszcza Michała Tarchalskiego z 1888 r. Do zabytków zalicza się groby rodzinne okolicznych dziedziców oraz zarządców dóbr Chlewickich: Turskich, Tymińskich, Krugów (właścicieli Rzucowa), Mieczkowskich, Lityńskich, Tarchalskich. Pochowany tu jest też hrabia Henryk Rayzuber , związany z dworem carskim, były właściciel kamieniołomu w Szydłowcu, od którego nabył majątek Czesław Antecki. W centrum Chlewisk znajduje się okazały pałac – przypuszczalnie w 1135 roku zamek obronny w Chlewiskach zbudował kasztelan ze Skrzynna Piotr Dunin. W XIII wieku właścicielami Chlewisk zostali Odrowążowie, którzy przyjęli nazwisko Chlewiccy. Nie wiadomo jak wyglądał pierwotny gród w Chlewiskach ani powstały na jego miejscu średniowieczny zamek. W 1605 roku Wawrzyniec Chlewicki rozbudowuje dotychczasową siedzibę tworząc skrzydło wschodnie. W jednej ze szkarp znajduje się tablica z napisem łacińskim dokumentującym to wydarzenie. Odtąd pałac tworzą dwa budynki stykające się ze sobą pod kątem prostym. Kolejnymi właścicielami Chlewisk byli Potkańscy, Sołtykowie, Broel – Platerowie. Ostatnim prywatnym właścicielem został hrabia Władysław Pusłowski. Po drugiej wojnie światowej pałac często zmieniał użytkowników. Od 1999 roku znajduje się tu ośrodek wypoczynkowo – hotelowy Manor House. W dziewiętnastowiecznej, zbudowanej za czasów Ludwika Platera, stajni mieszczą się: karczma, sala konferencyjna, pokoje hotelowe, stajnia. W części dobudowanej urządzono rzymskie łaźnie i SPA. Obok w parku powstała wioska witalna. Pokoje hotelowe i sale konferencyjne znajdują się również w pałacu. W jednej ze starych, murowanych, wykopanych na wzgórzu pałacowym, sklepionych piwnic urządzono winiarnię. Park krajobrazowy ośmiohektarowy ze stawami został założony na początku XIX wieku przez Sołtyków. Znajdują się w nim wspaniałe okazy drzew, między innymi: lipa szerokolistna, cis pospolity, tulipanowiec, dęby błotny i szypułkowy. Legenda głosi, że pałac połączony jest podziemnym przejściem z kościołem w Chlewiskach, a nawet z zamkiem w Szydłowcu. Nieopodal pałacu, po środku stawu w centrum Chlewisk znajduje się Figura św. Jana Nepomucena. Pochodząca z połowy XVIII wieku figura przedstawiająca św. Jana Nepomucena umieszczona została na niewielkiej sztucznie usypanej wysepce. Osłaniający ją daszek, wsparty na czterech drewnianych kolumnach, powstał w XIX wieku. W centralnym miejscu Chlewisk, na skwerku, znajduje się również zabytkowy Zegar z 1902 r. Fundatorem i budowniczym zegara był Piotr Adamczewski – zarządca w majątku hrabiego Platera – właściciela Chlewisk. W Chlewiskach znajduje się również okazały, bardzo dobrze zagospodarowany rekreacyjny zalew, odwiedzany corocznie przez tysiące turystów.