Od początku 2024 roku trwały prace konserwatorskie przy zabytkowym ołtarzu św. Rocha z kościoła św. Zygmunta w Szydłowcu.

Znajduje się on między kaplicą Najświętszej Marii Panny i chórem. Napis na księdze, którą trzyma anioł: „eris in peste patronus” informuje, że św. Roch jest patronem od ,,zarazy”. W górnej części Ołtarza znajduje się obraz św. Antoniego.

Ciekawostką jest fakt, że w lutym 2024 roku podczas demontażu ołtarza do konserwacji odkryto polichromie z czasów budowy pierwszej murowanej świątyni.

Po demontażu ołtarza, na odkrytym fragmencie ściany zauważono ubytki zaprawy, pod którymi znajdują się tzw. plamy barwne. Można je zinterpretować jako zachowane partie polichromii. Widoczne brązowe plamy barwne to prawdopodobnie zachowana wcześniejsza warstwa malarska. W górnej partii obrysu ołtarza św. Rocha widoczna jest plama o kolorze ochry, co świadczy o tym, że jest to starsza zachowana warstwa polichromii.

Tutaj więcej info – https://radom.gosc.pl/doc/8688495.Swiatynia-wciaz-kryje-wiele-tajemnic

Budynek kościoła, jak i jego zabytkowe wyposażenie, mają istotne znaczenie historyczne, artystyczne i naukowe ze względu na czas powstania, a także zaskakujący bogaty, a zarazem harmonijny wystrój. Ołtarz boczny pw. św. Rocha jest XVII-wiecznym ołtarzem manierystycznym o finezyjnym kształcie, z bogatymi złoceniami i srebrzonymi dekoracjami, pełnoplastycznymi rzeźbami oraz dwoma obrazami olejnymi na płótnie. W retabulum – obraz św. Rocha przyklękającego na skałach z ukazującym się aniołem w głębi. We wnęce zwieńczenia obraz z przedstawieniem klęczącego św. Antoniego Padewskiego. To ołtarz dwukondygnacyjny z kamienną mensą zdobioną żłobionym gzymsem. Retabulum ujęte jest dwoma kolumnami o głowicach korynckich, ustawionych na wolutowych kroksztynach, trzonach pokrytych ornamentem arabeskowym, złoconym. Uszaki rozbudowane do formy skrzydeł, z niszami w których znajdują się rzeźby postaci z Ewangelii. Ponad nimi znajdują się opadające w formie materii woluty podtrzymywane przez ptaki w koronach. Ołtarz zwieńczony jest tympanonem, przerwanym przez postument z wazą oplecioną kwiatami.

Św. Roch często bywa przedstawiany z laską, w żebraczych łachmanach, z psem liżącym jego rany. Niewiele wiadomo na jego temat. Przypuszczalnie żył w latach 1345/50-1377/78. Podobno pochodził z zamożnej rodziny. Urodził się w południowej Francji w Montpellier, niedaleko Marsylii. Wcześnie stracił rodziców, cały swój majątek rozdał sierotom, a sam udał się do Rzymu. W drodze zatrzymał się we włoskim miasteczku Acquapendente, aby pielęgnować chorych na dżumę. Czynił liczne cuda, które zjednały mu rzesze wielbicieli. Chcąc uniknąć uwielbienia, uciekł do Rzymu, gdzie przez 3 lata opiekował się ubogimi i chorymi. W drodze powrotnej w Placencji zachorował. Nie chcąc zarażać innych, udał sie w ustronne miejsce poza miasto, gdzie samotnie walczył chorobą Cudownie uzdrowiona udał się w dalsza drogę. W miasteczku Angera w okolicy Lago Maggiore żołnierze pograniczni podejrzewając, że jest szpiegiem, wtrącili go do więzienia i torturowali, wskutek czego zmarł. Przekonani o świętości Rocha mieszkańcy Angery pochowali go w miejscowym kościółku.

Więcej zdjęć z powrotu ołtarza św. Rocha do kościoła św. Zygmunta w Szydłowcu poniżej:

info na podstawie treści: Facebook parafii św. Zygmunta, strona internetowa powiatu szydłowieckiego oraz historykon.pl